Καλός Αγωγός

Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, είκοσι ένα παιδιά της Πέμπτης Δημοτικού και η καταπληκτική Μαίρη Πόππινς δασκάλα τους μου έκαναν την τιμή να με προσκαλέσουν στο σχολείο τους και μαζί να δημιουργήσουμε το δικό μας βιβλίο! :) Γίναμε συγγραφείς, εικονογράφοι, βιβλιοδέτες, διαβάσαμε βιβλία και αναφέραμε όλους αυτούς που συνεργάζονται για να δημιουργηθεί ένα βιβλίο. Η διαδικασία είχε διάρκεια λίγο παραπάνω από 2,5 συνεχόμενες ώρες και ήταν μαγική! Ούτε διάλειμμα δε βγήκαμε! Εσείς γνωρίζατε τι διαφορετικό ρόλο μπορούν να έχουν τα μάτια, το στόμα, τα αυτιά, η καρδιά ή, ακόμα, και... τα πόδια για ένα συγγραφέα; Μάθετε μαζί μας! Έτσι ζωγραφίσαμε το οπισθόφυλλο του βιβλίου μας! ;) Για το εξώφυλλο κάναμε τους πιο τρελούς συνδυασμούς, τραβώντας τυχαία κλήρους! Έτσι, για παράδειγμα, η δασκάλα της τάξης βρέθηκε να διαβάζει βιβλία στην κορυφή ενός τεράστιου δέντρου κι η διευθύντρια του σχολείου προτίμησε τις σελίδες ενός βιβλίου! Με τη μηχανή της βιβλιοδεσίας "δέσαμε...

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς για να βοηθήσει παιδιά με δυσλεξία ή/και μαθησιακές δυσκολίες, είναι να τους δώσει κίνητρα για να δημιουργήσουν κάτι μόνα τους. Στο παρόν άρθρο θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου για ένα ενδιαφέρον project που δουλέψαμε στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής (γραπτή έκφραση). Με αφορμή την προβολή μιας ταινίας του Disney με τίτλο "Η Χαμένη Ατλαντίδα", γράψαμε το πρώτο μας βιβλίο, βασισμένο στην ταινία αυτή και χρησιμοποιώντας τις εικόνες της. Αν δεν μπορείτε να δείτε παρακάτω το ηλεκτρονικό μας βιβλίο, κάντε κλικ εδώ: Η Χαμένη Ατλαντίδα  Στα χαρτιά του ο μαθητής έγραφε κάτω από κάθε εικόνα μια λεζάντα που διηγιόταν αυτό που είχε συμβεί κάθε φορά. Στην αρχή ήταν πιο βιαστικός και έγραφε προτάσεις όπως "Η μιτερα τους εγοτελιψε". Στη συνέχεια, όμως, ήταν πολύ προσεκτικός και ενδιαφερόταν πολύ να γράφει σωστά τις προτάσεις. Έτσι, ξαναδιάβαζε από μόνος τους τις προτάσεις, χωρίς να χρειάζεται υπενθύμιση...

Τα παιδιά κάτω των 4 ετών έχουν μεγάλη δυσκολία στο να αντιληφθούν το πώς λειτουργεί ο χρόνος. Μετά τα 4, το παιδί μπορεί σιγά-σιγά να εξοικειώνεται με χωροχρονικές έννοιες, μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες. Οι φωτογραφίες, σαν εικόνα που δημιουργούν τα ίδια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δώσουν κίνητρα στα παιδιά να ασχοληθούν. From  learningresources.co.uk Μια ωραία δραστηριότητα, αν υπάρχει ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, είναι να φωτογραφίσει το παιδί μαζί το γονιό στιγμές που μοιράζονται. Βάζουμε χρονικά σημεία, π.χ. όταν ξυπνάμε το πρωί, όταν τρώμε πρωινό, όταν κάνουμε μπάνιο, δηλαδή με λίγα λόγια, τις ρουτίνες μας καθημερινά. Τα μικρά παιδιά θα γνωρίζουν σίγουρα ποια ρουτίνα προηγείται και ποια ακολουθεί. Ξεκινώντας από κει, ζητάμε από το παιδί να πει την ιστορία, δηλαδή πρώτα έγινε αυτό, μετά εκείνο, έπειτα το άλλο κλπ. Αφού ξεκαθαρίσουμε πρώτα αυτές τις χρονικές λέξεις "πρώτα", "μετά" κλπ. βλέπουμε φωτογραφίες από τη χτεσινή ημέρα και από τη σημ...

Χειροποίητα κουστούμια Ιδέες για μακιγιάζ Έθιμα και παραδόσεις

Άλλο ένα Σάββατο με πολλά γλυκά χαμόγελα και ωραίες συζητήσεις! Τώρα πια γύρω από ένα τραπέζι, να βλέπουμε ο ένας τον άλλο και να προβληματιζόμαστε, να ανταλλάσσουμε εμπειρίες από τα παιδιά μας, να γελάμε με τις ιστορίες μας και να αναρωτιόμαστε για πράγματα που ίσως δε μας είχαν απασχολήσει τόσο πολύ πιο πριν. Το θέμα μας αυτό το Σάββατο; Ο αυτοέλεγχος, τα όρια, η "κακή" συμπεριφορά των παιδιών και τα συναισθήματά τους. Είχαμε να πούμε πολλά, σωστά; Ξεκινώντας τη συνάντησή μας, τις παραστάσεις έκλεψαν τα πιτσιρίκια από το παρακάτω βίντεο, το οποίο παρουσιάζει το γνωστό Marshmallow Experiment: Το "Πείραμα Marshmallow" είναι μία πολύ διάσημη έρευνα που έγινε, με την επίβλεψη του Walter Mischel, στο Πανεπιστήμιο του Stanford, τη δεκαετία του 1960. Στόχος αυτής της έρευνας ήταν να προσδιοριστεί σε βάθος χρόνου η αξία της ικανότητας ενός τετράχρονου παιδιού να αναβάλλει την ικανοποίηση και να ελέγχει τις παρορμήσεις του. Ένας ερευνητής ανακοίνωσε σε μια τάξη...