Το βιβλίο του Πάνου
Βασικά, είναι ένα post για να μοιραστώ μαζί σας τη μεγάλη χαρά του Πάνου χθες, που έφτιαξε το πρώτο του βιβλίο!
Ο Πάνος είναι 4 ετών (τα έκλεισε πριν από ένα μήνα περίπου) και έρχεται στην "Ώρα της Μόμο" κάθε Τρίτη μεσημέρι. Μαζί παίζουμε και μαθαίνουμε τη φιλοσοφία της γραφής και της ανάγνωσης, αργά και σταθερά, χωρίς καθόλου πίεση και, σίγουρα, όχι όπως διδάσκεται στα σχολεία.
Εδώ τα γράμματα προκύπτουν από παιχνίδια ισορροπίας που προτείνουν γαϊδουράκια από το Μεξικό, παρεούλες γραμμάτων φτιάχνονται σε κυβογράμματα και λέξεις δημιουργούνται από την ανάγκη δημιουργίας λιστών για να μην ξεχαστούμε ή για να βάλουμε ταμπέλες σε νέα νησιά του χάρτη ή νέους σταθμούς του τρένου.
Χθες, στην τέταρτη συνάντησή μας, ο Πάνος ήταν έτοιμος πια να γράφει μόνος του τις λέξεις, αρθρώνοντας φωναχτά έναν έναν τους φθόγγους και γράφοντάς τους στο χαρτί.
Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον, γιατί τα μάτια του πρόδιδαν μεγάλη ικανοποίηση και χαρά! :)
Το πρώτο του βιβλίο είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο-παιχνίδι, αφού οι σελίδες του μπορούν να χρησιμεύσουν και σαν σκηνικό παιχνιδιού, όπως η θάλασσα και το νησί:
Μπράβο, Πάνο! Έτσι όπως πάμε, σε ένα εξάμηνο εκδίδουμε κανονικό βιβλίο! Χεχε! :)
Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε τη χαρά μας και ελπίζω να σας έκανε να χαμογελάσετε!
Είναι το καλύτερο "μπράβο" που μπορείτε να χαρίσετε σε ένα παιδί που τα κατάφερε! ;)
Ο Πάνος είναι 4 ετών (τα έκλεισε πριν από ένα μήνα περίπου) και έρχεται στην "Ώρα της Μόμο" κάθε Τρίτη μεσημέρι. Μαζί παίζουμε και μαθαίνουμε τη φιλοσοφία της γραφής και της ανάγνωσης, αργά και σταθερά, χωρίς καθόλου πίεση και, σίγουρα, όχι όπως διδάσκεται στα σχολεία.
Εδώ τα γράμματα προκύπτουν από παιχνίδια ισορροπίας που προτείνουν γαϊδουράκια από το Μεξικό, παρεούλες γραμμάτων φτιάχνονται σε κυβογράμματα και λέξεις δημιουργούνται από την ανάγκη δημιουργίας λιστών για να μην ξεχαστούμε ή για να βάλουμε ταμπέλες σε νέα νησιά του χάρτη ή νέους σταθμούς του τρένου.
Χθες, στην τέταρτη συνάντησή μας, ο Πάνος ήταν έτοιμος πια να γράφει μόνος του τις λέξεις, αρθρώνοντας φωναχτά έναν έναν τους φθόγγους και γράφοντάς τους στο χαρτί.
Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον, γιατί τα μάτια του πρόδιδαν μεγάλη ικανοποίηση και χαρά! :)
Το πρώτο του βιβλίο είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο-παιχνίδι, αφού οι σελίδες του μπορούν να χρησιμεύσουν και σαν σκηνικό παιχνιδιού, όπως η θάλασσα και το νησί:
Μπράβο, Πάνο! Έτσι όπως πάμε, σε ένα εξάμηνο εκδίδουμε κανονικό βιβλίο! Χεχε! :)
Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε τη χαρά μας και ελπίζω να σας έκανε να χαμογελάσετε!
Είναι το καλύτερο "μπράβο" που μπορείτε να χαρίσετε σε ένα παιδί που τα κατάφερε! ;)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου